28 Ocak 2010 Perşembe

karlar eridikçe çok gıcık oluyorum!

şırıl şırıl eriyip gidiyor.
sen o kadar yağ, iki güneş açsın ve gitsin tüm emeklerin. olacak iş değil.
ben kar olsam yağmazdım. bir de insanlar yağ diye gözünün içine bakıyor, sonra da gitmen için ateşler yakıyor. bu tutarsızlık değil de nedir? insan evladına yaranamazsın.
ama olsun kar, üzülme sen. yine gel. yine yağ. beyaza boya dünyamı. seni çoooook seviyorum ben. hiçbir yer bulamazsan yağacak, benim penceremin önü var.
seneye kadar özletme kendini, ara ara göster yine yüzünü olur mu?
unutmadan, buradakilerin sana selamı var.

Hiç yorum yok: