rüyalar alemi

dün gece rüyamda anaanemi gördüm (rahmetli demek içimden gelmiyor). cenazesi var, gömülecek ama o canlanmış. meğerse ölmemiş. bu duruma sinirlenmiş bir ifade var yüzünde. kimse bu ölüp dirilmeyle ilgili konuşmuyor. kaş göz işaretleri dolaşıyor yüzlerde, "hiç bir şey demeyin" diyor bakışlar.
sonra buket'i görüyorum. bir odada yatıyor. gidip karınan sarılıyorum. asya'yı dinliyorum. ağlıyor içeride. ama tatlı bir bir bebek ağlaması. üzülmüyorum ağlamasına. ellerim buketin belinde. kalp atışlarını hissediyorum. avucumun içinde atıyorlar "pıt pıt". çok garip hissediyorum.
ölüm ve filizlenmekte olan yaşamı aynı rüyada görmek,, ne acayip.

ölümden kaçış yok

depremden kurtulup başka bir şehire göç etmiş bir insanın, hortum sonucu ölmesi. bu nasıl bir ironi, nasıl bir şanssızlık. ya da sadece ölüm mü demeli? ölümün ne zaman geleceğini kim bilebilir ki?