hasta olduğumu gören ve eve gitmeme izin vermeyen patron insanları, hepiniz gaddarsınız. nefes alamıyorum işte. ağzım hep açık. ağzımdan nefes almayı da hiç sevmem ayrıca. boğazım kuruyo sürekli, dudaklarım çatlıyo. benden bu şekilde çalışmamı nasıl beklersiniz. beynim sünger gibi. aklım hep yatakta. sık sık dalıp gidiyorum. öylesine boş boş bakarken yakalıyorum kendimi. belki havale geçiriyorum. biraz dinlenmek beni kendime getirirde. illa benim mi sormam gerekiyor "eve gidebilir miyim?" diye. (tam bu sırada geri kaçan hapşırığın dayanılmaz sinir bozuculuğunu yaşıyorum. belirtmeden geçemeyeceğim) ayrıca bahar sana da kızgınım. hepsi senin yüzünden.
güzel yüzüne kanıp, kalın montları atıp, incecik kadife ceketlerle sokağa salıyoduz kendimizi. kendi adıma konuşayım, kendimi. hepsi seni yüzünden, koca kış hasta olmadım ben. öylesine güçlü bünyem var diye hava atıyordum.
sana dayanamadım. kandırıkçı seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder