beynimin içini süpürmeliyim

süpürüp atmalı tüm sesleri. nasıl yapmalı? nereden başlamalı, henüz bilmiyorum. ama çanlar çalıyor, duyuyorum. sonunu görmeden nasıl cesaret eder insan, bir uçurumdan atlamaya? aklım almıyor. bazen önümü göremeyecek kadar sisle kaplanıyor kafamın içi. sürekli bir düşünceye çarpıyorum. hep bir yerimi morartıyorum, kanatıyorum. kendime zarar veriyorum. sisler dağılıncaya kadar, gözlerimi kapatıp bekliyorum. dağılmak bilmiyor bir türlü. vapurun sesi, beni yerimden hoplatıyor. yine kaçırıyorum. limana inemedim ki hiç. yerimde sayıyorum. dumandan boğulacak gibi oluyorum, bir cam açsam iyi olacak diyorum. cam yok ki! aklım başıma geliyor. gelse de bir şey gelmiyor ki elimden. kala kalıyorum.