Biz çocuk doğurmaya, anne olmaya biraz uzak duranlardanız. biz biraz içe kapanık, biraz ayrıksı, biraz her şeye uzağız. en yakınım, nerminim'in kitabını anlatmaya kendimden, daha doğrusu içine bir grup büyümemiş kadını alan azınlıktan yola çıkarak anlatmam birçoğunuzun garibine gidebilir. gitsin.
kendim kadar iyi tanıdığımı düşündüğüm, bir tarafımla aynı olduğum bu insanın kitabını okurken hiç bilmediğim bir yolculuğa çıktım. yolculuklar biraz da olsun tahmin edilir, insan kendi planlar gideceği yerleri, yanında götüreceklerini. ama bu öyle bir yolculuktu ki, hiçbir ayrıntıyı bilmeden çıktım yola.
bir çocuğun, bir genç kızın, bir annenin, bir kadının, yaşlılıktan korkanların, yalnızlıktan korkanların, hikaye uyduranların, hayallerde yaşayanların, kendi dünyasının dışına çıkamamışların, hayallerinin peşinden koşanların ve hep bir tarafı eksik kalmışların kitabı "unutma beni apartmanı".
içinde kocaman bir dünya.
en sevdiğim bir bölümü alıp aktarayım diyorum, olmuyor. seçemiyorum. birini alsam, başka bir cümle küsecekmiş gibi geliyor. alamıyorum.
kitabı çok anlatmıyorum ki heyecanınız kursağınızda kalsın. Alın, okuyun efenim kitabı. Yeni bir yazar keşfetmenin heyecanını yaşayın. Hem de bu yazar bizden biri:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder