28 Haziran 2010 Pazartesi

kelebek etkisi!

ne kadar çok kelebek var bu aralar. Her yerdeler. Ne güzel. Bugün toplantıda o kadar sıkıldı ki odadaki kelebek, kendini dışarı atmaya çalıştı. dışarı çıkacak tüm delikler kapalı olduğu için, benimle birlikte sıkılmak zorunda kaldı. dinledi, dinledi, dinledi. sonra çıktık birlikte toplantıdan. bi baktım, kapıda bekliyor annesiyle babası. sonra gittiler evlerine. ofise döndüm, bi baktım masamda bi kelebek. toplantıdaki arkadaşımın kardeşi. bana selamı varmış. sen de selam söyle dedim. annenle babanın ellerinden öpüyorum diye ekledim arkasından. duydu mu bilmem, balkona seyirtiyordu o sırada.
sürekli kelebekler geziyor kafamızın üstünde. bahçede oynaşıyorlar, yaramaz çocuk gibi hiç durmuyorlar. çok hoşuma gidiyor. gülüyorum ama içimden. çünkü dışımdan gülmek gelmiyor.

Hiç yorum yok: