seni uzun zamandan beri ihmal ediyorum farkındayım. sadece seni değil, birçok şeyi ihmal ediyorum. hiçbir zaman yaşamadığım bir dönemden geçiyorum. insanlar buna "otuzyaşa girerken depreşen gönüller" diyormuş. aslında kimse bir şey demiyor, ben uydurdum. her şey yalnızlıktan be bilok.
aslında hiç yalnız değilim ki, biliyorum. ama bünye bu rahat durmuyor. yapıyor yapacağını.
sonra ben ciddi kararlar veriyorum bir yandan. zor tabi, hayatı ne zaman bu kadar ciddiye almıştım ki? büyüyor ya insan, kaldıramıyor. ama bir yandan da hoşuma gidiyor büyümek. hayatımın olumlu yönde değişeceğinden eminim. hayal kurmaya başladım yeniden. heyecanlanıyorum yavaş da olsa.
normale dönüyorum galiba.
iyi olcak her şey. valla:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder