insan yıllar öncesine ait mektupları bir anda karşısında bulunca, bir garip oluyor. zamanında döne döne okuduğun satırları, ilk defa okuyormuşcasına heyecanlanmak ne güzel bir şey. hala heyecanlanabiliyor olmak ve o günleri gözünde canlandırabilmek, yeterince yaşlanmadığımı hissettirdi bana. hala hatırlayabiliyorken o büyük hasreti yeniden yaşamak. keşke o zaman benim yazdıklarımı da okuyabilsem. hayatımda neler değiştiğini görebilsem. stres, sıkıntı ve mutsuzluk kapasitesi bakımından pek bir şeyin değişmediğini karşılaştırmadan da anlayabiliyorum. bu da bana özel bir özellik, bana has:)
insan nostalji yapınca, duygusal oluyor.
tüm duygusallığım şu an televizyonda izlediğim orkid reklamı aldı götürdü. o ne la!!! (behzat ç. tepkisi)
hay sizin yapacağınız reklamı, bırakmıyorlar ki daha iyisini yapalım. neymiş büyük ajans deneyimim yokmuş. siktirin gidin! daha ağır konuşmadan bu entry'i de burda bitireyim bari!
hadi hayırlı tıraşlar!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder