Ertesi günü düşünerek hareket etmeli insan.
Sabah kalkmak zor, kendine gelmek zor. Aman yaa. Nefret ediyorum şimdi her şeyden.
Masamın üzerinde kalemimi bulamayınca, "nerde lan benim kalemim? hanginiz aldı?" diye böğürmeye başlayıp, tüm masaları arayıp, hatta patronun odasına bile gidip, daha sonra kalemlikte kalemi bulmak nasıl bir duygudur bilir misiniz? Ya da patron arayıp rapidshare şifresini sorunca üzeri çizili olduğu halde eski şifreyi söyleyip, şifre bitince "aa yanlış söyledim." demek insanın içine nasıl oturur aa dostlar.
Bir de şu var, en basit içler dışlar hesabının içinden çıkamamaya ne dersiniz? İşte bunları bugün yaşıyorum. Ve daha sabah, önümde koca bir gün var. Daha neler olur neler.
Allaaam, töbe bi daha içmiicem. Ya da bu kadar içmiicem. En iyisi hafta içi içmiim, anlaşalım.
2 yorum:
bi kaave felan iç, kendine gel cici, yazıktır.
sen onu doğru didin. bak bunu bile akıl edemiyorum:)
Yorum Gönder